Liceum Plastyczne w Krośnie

Liceum Plastyczne w Krośnie, tegoroczna jubilatka, powstało 1 września 1979. Pierwotnie miało swoją siedzibę w Miejscu Piastowym. Pierwszym dyrektorem szkoły był Władysław Kandefer, po nim funkcję tę sprawowała Stanisława Olszańska-Marszałek, a od 1 września 1984 r. dyrektorem liceum jest Pan Zbigniew Gleń. Władysław Kandefer – znany artysta rzeźbiarz z Iwonicza Zdroju, w Liceum Plastycznym uczył rysunku zawodowego i technicznego. Był mocno zaangażowany w powstanie szkoły plastycznej w krośnieńskiem. Miejsce Piastowe, znane z rzemiosła artystycznego, 1 września 1979 r. przywitało w nowej szkole grupę 34 uczniów. Wychowawcą pierwszej klasy został Bogdan Biernat, artysta – rzeźbiarz. Od początku przedmiotów plastycznych uczył artysta – rzeźbiarz Roman Górka. Głównym celem działalności szkoły było i jest rozwijanie uzdolnień artystycznych uczniów z uwzględnieniem ich indywidualnych predyspozycji, a sami absolwenci szkoły stają się współtwórcami kultury. Kiedy w 1990 r. szkoła przeszła pod bezpośredni nadzór Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wówczas poprawiły się warunki socjalno-bytowe. W czerwcu 1992 r. sfinalizowano zakup byłego przedszkola „Lnianki” i po adaptacji budynku we wrześniu tegoż roku rozpoczęto naukę w nowej szkole.  Sztuka – podstawowy składnik kultury, prezentowana na obecnej wystawie, jest czystą jakością. Do jej zwiedzania już od drzwi zaprasza Nikifor Krynicki. Ten pochłonięty pasją malarską artysta, dopiero pod koniec życia został doceniony i uznany na całym świecie za jednego z najwybitniejszych prymitywistów. Obejrzymy również płaskorzeźbę „Melanocetus Johnsonii”, przedstawiającą głębinowego potwora, który wabi swoje ofiary światełkiem zwisającym z jego głowy. Kim z kolei jest „Muza ulicznych grajków”? Ubrana jedynie w czapkę i górę munduru z żelaza? Tak wiele mówi jej spojrzenie, wypisana na twarzy historia... Nasz wzrok przyciągają również rzeźby: „Kuby” – chłopca z piłką, „Konika z pajacykami”, „Babci”, „Rzeźby Lautreca” – francuskiego malarza i grafika oraz rzeźba „Postaci”. Rzeźba w drewnie, którą możemy oglądać na wystawie to jedna z dyscyplin zaliczanych do sztuk plastycznych. Od malarstwa czy grafiki odróżnia ją trójwymiarowość. Wśród znajdujących się na wystawie obrazów dominuje martwa natura, pojawia się pejzaż, postać oraz wnętrze. Bardzo ważny jest kolor, do którego, rozmawiając o nim w codziennych rozmowach, używamy słów rozumianych intuicyjnie. Mówimy o kolorach ciepłych i zimnych, kolorach ziemi i zimy, barwach wiosny i jesieni, gamach, tonacjach itp. W rozmowach o sztuce mówimy o kolorach tycjanowskich, zieleni Veronesa, o typowych dla wielkich artystów i wielkich stylów „paletach kolorów” czy „paletach barw”. Poeci nadawali kolor poszczególnym głoskom, a Kandinsky stworzył skomplikowany system wiążący kolory z kształtem figur geometrycznych, przypisujący im brzmienie, a brzemienia te łączący w symfonię kolorów. Prezentowane na ekspozycji prace dają nam możliwość oglądania tego, czego dokonały myśli ich autorów utrwalone w rzeźbie czy na obrazie.